ارزیابی های تشخیص شنوایی :
بطور معمول ارزیابی های تشخیص شنوایی ،پس از ارزیابی های مقدماتی انجام می شوند.هدف از انجام ارزیابی های تشخیصی ،شناخت ماهیت و محل ضایعه در دستگاه شنوایی است .آزمون های تشخیصی شنوایی بنا به ضرورت زمان در اختیار شنوایی شناسان قرار گرفت و لیکن بتدریج با ظهور آزمون های جدید (به ویژه آزمون های فیزیولوژیک و الکتروفیزیولوژیک )پاره ای از آنها به دست فراموشی سپرده شدند.
آزمونShort Increament Sensitivity Index ) SISI :
با انجام این آزمون که در سطوح شدتی بالاتر از آستانه انجام می شود می توان میزان حساسیت دستگاه شنوایی فرد به افزایش های ناچیز صدا را ردیابی کرد .تشخیص افزایش ناچیز صدا از خصوصیات ضایعات حلزونی است ک در آزمون ادیومتری تون خالص کاهش شنوایی حسی-عصبی را نشان می دهد.ظهور آزمون هایی نظیر OAE موجب شد تا میزان توجه و به کارگیری آزمون SISI کاهش یابد .
آزمون زوال توان TD یا Tone Decay :
انجام این آزمون هم از سطوح آستانه وهم از سطوح بالای آستانه انجام می شود و با انجام این آزمون ردیابی ضایعات موجود در دستگاه عصبی مرکزی شنوایی در مدنظر آزمایشگر می باشد .آزمون TD علاوه بر سهولت انجام ،هنوز جایگاه خود را در بین مجموعه آزمون های رده اول غربالگری ضایعات وراء حلزونی حفظ کرده است.وجود زوال تون به خصوص در فرکانس های پایین نظیر 500 یا 1000 هرتز می تواند نشانه خوبی از درگیری الیاف های عصبی باشد و لذا نتیجه مثبت در این آزمون می تواند پیشنهاد انجام آزمون های اختصاصی نظیر ABR را با تاکید بیشتری مطرح نماید .
آزمون (Oto-acoustic Emissons (OAE
آزمون OAE یک آزمون فیزیولوژیک است که قریب به 2 دهه در کلینیک های شنوایی شناسی ،و همچنین در بخش های ترخیص زایشگاه ها به عنوان ابزاری جهت بررسی وضعیت شنوایی نوزادان و اطفال مورد استفاده قرار می گیرد .
هدف از انجام این آزمون بررسی عملکرد سلول های حساس خارجی در گوش داخلی می باشد .امروزه آزمون OAE بطور گسترده تر از قبل مورد استفاده شنوایی شناسان قرار گرفته و علاوه بر کارایی در جهت تایید وجود کاهش شنوایی ، می توان در مورد ماهیت ضایعه نیز به نتایج این آزمون استناد کرد .در واقع نتایج این آزمون امروزه در ترکیب با نتایج آزمون های دیگر مرجعی برای تشخیص پاره ای از ضایعات دستگاه شنوایی نظیر نوروپاتی ها و یا ضایعات سلول های حساس خارجی وبه طور کل ضایعات حلزونی باشد .به طور معمول TEOAE و DPOAE بیش از دیگر آزمون های این مجموعه مورد استفاده قرار می گیرند.در آزمون TEOAE از یک محرک گذرا جهت ثبت پاسخ استفاده می شود و پاسخ در واقع بازتاب محرک صوتی از سلول های حساس خارجی در حلزون است که تحت عنوان گسیل های صوتی گذرا نامیده می شوند .
در آزمون DPOAE از دو محرک جهت پاسخ استفاده می شود . بطور معمول این دو محرک بر طبق فرمول 2F1 F2 عملکرد غیرخطی حلزون را اندازه گیری می کنند که با توجه به این عملکرد می توان در مورد فعالیت سلول های حساسه و عملکرد غشاء پایه اظهار نظر نمود که البته در ضایعات درگیر کننده حلزون این عملکرد با مشکل روبرو می شود .تعیین فرکانس ها معمولآ توسط دستگاه انجام می گیرد .اما بایستی متذکر شد که بطور معمول 2 روش برای انجام آزمون وجود دارد که در روش اول شدت 2 محرک یکسان ولیکن فرکانس های متفاوت(1.2- F2 /F1 ) دارند .
بطور مثال F1=1000 و F2=1200
(Hz 2F1 F2= 2(1000) 1200 = 2000 1200 = 800).
در روش دوم شدت محرک ها متفاوت و شبیه به روش اول از 2 فرکانس متفاوت برای ترکیب حلزون و اندازه گیری عملکرد غیرخطی حلزون استفاده می شود .روش اخیر کاربرد بیشتری داشته و در بسیاری از برنامه های غربالگری و همچنین در ارزیابی عملکرد حلزون در حضور ضایعه موثرتر و بهتر است .
آزمون حدافتراق فرکانس یا Difference Limen Frequency) DLF):
حد افتراق فرکانس عبارتست از کمترین اختلاف موجود در فرکانس که گوش یک فرد انسان قادر به تشخیص آن باشد.حد افتراق فرکانس بصورت نشان داده می شود. کمترین میزان در فرکانس های پایین و در سطح 40 دسی بل SL ، به میزان 1 هرتز می باشد و به تدریج با افزایش فرکانس افزایش می یابد ،به طوریکه برای 1000 هرتز به میزان 2 هرتز و برای فرکانس 2000 هرتز به میزان 3 هرتز می باشد . میزان برای فرکانس 4000 هرتز درسطح 40 دسی بل SL ، 16 هرتز می باشد .در افراد دارای تمرینات خاص فرکانسی و یا در موسیقی دان ها ، میزان DLF کاهش می یابد که این نشان دهنده تاثیر پذیری دستگاه عصبی شنوایی نسبت به تمرینات صوتی می باشد (نورو پلاستیتی ). در ضایعات وراء حلزونی،میزان افزایش می یابد .به هر حال افزایش می تواند مطرح کننده ضایعات حلزون ویا بخصوص دستگاه عصبی باشد که می بایستی با آزمون های اختصاصی دیگر ردیابی شود .
آدرس مطب : تهران ،انتهای خیابان امام خمینی سپه غربی نرسیده به بزرگراه یادگار امام خمینی ،پلاک 1386
تلفن : 66845959 - 021
