بررسی تاثیر سن بر عملکرد شنوایی و سیر پیرگوشی
نویسندگان
دکتر زهرا جعفری (نویسنده مسئول)
نوروساینتیستشناختی(Ph.D)
دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی
مرکز تحقیقات سالمندی
zjafari@uswr.ac.ir
سعید ملایری
دانشجوی دکتری شنوایی شناسی
malayeris@gmail.com
چکیده
عنوان:بررسی تاثیر سن بر عملکرد شنوایی و سیر پیرگوشی
زمینه و هدف:کم شنوایی یکی از مشکلات شایع سلامتی است که در سنین بالا شیوع بیشتری دارد. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر سن بر آستانه های شنوایی و توانایی بازشناسی واژه روی گروهی از افراد محدوده سنی 30 تا 100 سال صورت گرفت.
روش بررسی:مطالعه حاضر از ارديبهشت ماه 1384 تا مهر ماه 1386 روي 190 نفر (% 68/53 مرد و %32/46 زن) در هفت دهه سنی در تهران انجام شد. اين افراد كساني بودند كه به دليل احساس وجود نوعی مشکل شنوایی، براي بررسي وضعيت شنوايي خود مراجعه كرده بودند. از بین مراجعین، افراد بدون سابقه آسیب شنوایی و قرار گرفتن در معرض عوامل ایجاد کننده کم شنوایی مورد بررسی قرار گرفته؛ و ادیومتری تون- خالص، ارزیابی توانایی بازشناسی گفتار، و ادیومتری امپدانس برای آنها انجام شد.
نتایج:بین ثبت رفلکس های صوتی با سن و همچنین با میانگین کم شنوایی، ارتباط معکوس معناداری وجود داشت. کاهش حساسیت شنوایی بین دهه های سنی مورد مطالعه از لحاظ آماری معنادار بود؛ و در تمام فرکانس های مورد بررسی، میزان کاهش شنوایی در مردان نسبت به زنان بالاتر بود و اختلاف آنها در فرکانس های بالا معنادار به دست آمد. بین گروه های سنی مورد مطالعه در امتیاز بازشناسی واژه نیز تفاوت معناداری مشاهده شد. وزوز دایمی در 63/12 درصد افراد، سرگیجه/گیجی در 84/6 درصد، و سابقه استفاده از سمعک در 21/4 درصد افراد گزارش گردید.
نتیجه گیری:حساسیت شنوایی به تدریج و به طور پیشرونده با افزایش سن، کاهش می بابد. با توجه به تاثیر کم شنوایی و برخی اختلالات همراه آن به ویژه وزوز و سرگیجه/گیجی بر توانایی ارتباطی و کیفیت زندگی افراد، و شیوع بالاتر آنها نسبت به سایر اختلالات در سالمندان، ضرورت سرمایه گذاری علمی و اجرایی جهت شناسایی و درمان مشکلات شنوایی در این جمعیت احساس می شود.
واژگان کلیدی:کم شنوایی، توانایی بازشناسی واژه، پیرگوشی، پیری
Abstract
Title:Study Effects of Age on Auditory System and Process of Presbycusis
Background: Hearing loss is a major public health problem and has higher prevalence in elderly persons. Present study was conducted with the aim of characterizing age-related changes on audiometric thresholds and word discrimination ability of people with age range of 30 to 100 years.
Methods: 190 persons (male 53.68% and female 46.32%) in seven aged decades were studied from May 2005 to Oct 2007 in Tehran. These people referred for auditory evaluation because of concern regarding existence of a kind of hearing problem. Pure tone audiometry, word discrimination score, and impedance audiometry was performed for those people who has no previous history of auditory impairment and/or experiencing hearing hazardous agents.
Results: There was a significant reverse correlation between recording of acoustic reflexes with both age and hearing loss average. Loss of hearing sensitivity among seven aged decades was significant statistically. Hearing loss showed more decrement in men than women in all audiometric frequencies, and the difference between them was significant in higher frequencies. Decrease of word discrimination score with age growth was significant too. 12.63% permanent tinnitus, 6.84% vertigo/dizziness and 4.21% history of hearing aid usage were reported in all individuals.
Conclusion: Hearing sensitivity declines gradually and progressively with aging. Effects of hearing loss and some of it's associated disorders specially tinnitus and vertigo/ dizziness on communication ability and quality of life of individuals, and their higher prevalence in aged people than other disorders reveal the necessity of scientific and executive investment for identification and treatment of auditory problems in this population.
Key words: hearing loss, word discrimination ability, presbycusis, aging
مقدمه
پیری اجتناب ناپذیر است. هارود چاکنت[1] در کتاب "آسیب شناسی گوش"خود می نویسد "پیری از زمان لقاح جنین آغاز می شود و تا زمان مرگ ادامه می یابد" (1). مطالعات مختلف نشان داده است كه پيرگوشي در افراد 60 سال و بالاتر اختلال شايعي است (5-2). به طوری که کم شنوایی، شایع ترین اختلال گوش، حلق و بینی در جمعیت سالمندان گزارش شده است (6). "پیرگوشی"(presbycusis) از دو واژه یونانی "presbus"به معنای "انسان پیر"و acusis""به معنای "شنیدن"تشکیل شده است، و نوعی پیر شدن طبیعی است که با افزایش عمر دستگاه شنوایی اتفاق می افتد (7). پیرگوشی شایع ترین نوع نقص شنوایی در انسان، و رایج ترین علت کم شنوایی حسی- عصبی در ایالات متحده است (9،8). همچنین، پیرگوشی سومین مشکل پزشکی عمده در سالمندان آمریکا پس از فشارخون و آرتریت می باشد (11،10). تخمین زده می شود که 40-25 درصد جمعیت 65 سال و بالاتر، 66-40 درصد افراد بالاتر از 75 سال، و بیش از 90-80 درصد افراد بالای 85 سال دچار کم شنوایی می باشند (11-9). در برخی منابع به کم شنوایی همراه با پیری، کم شنوایی وابسته به سن (ARHL)[2] نیز گفته می شود زیرا می تواند ترکیبی از پیرگوشی، تاثیر عوامل ژنتیکی، و قرار گرفتن در محیط های پر سر و صدا به دلایل حرفه ای یا تفریحی باشد (7). به عبارت دیگر، عوامل درونی و بیرونی مختلف و تعامل آنها با یکدیگر بر میزان و سرعت پیشرفت پیرگوشی تاثیر دارند. به همین دلیل هنگام مطالعه پیرگوشی، تفکیک کامل دیگر عوامل تاثیرگذار بر شنوایی، غیر ممکن به نظر می رسد (12). از سوی دیگر، تغییرات ناشی از پیری در سایر دستگاه های بدن نیز می تواند بر عملکرد دستگاه شنوایی تاثیر گذارد (13) که از جمله این عوامل می توان به نقص در دستگاه ایمنی، تغییرات قلبی- عروقی، یا تولید آنتی بادی بر علیه پروتئین های بدن اشاره نمود (14،13).
کم شنوایی تدریجی ناشی از سن با بروز مشكلات در توانايي درك گفتار همراه است. پيرگوشي در ابتدا با افت شنوايي در فركانس هاي بالا تظاهر مي يابد و توانایی ارتباطي را به ويژه در شرايط شنوايي دشوار مانند اماكن شلوغ و محيط هاي داراي بازآوايي، تحت تاثير قرار می دهد. با پيشرفت كم شنوايي در محدوده فركانس هاي 2 تا 4 كيلو هرتز، آستانه دريافت واژه ها افزايش مي يابد (15). بنابراين، كم شنوايي به نوبه خود بر كيفيت زندگي تاثير گذاشته و در اكثر افراد، پيامدهاي روحي- رواني، جسمي و اجتماعي را به دنبال دارد كه به تدريج با پيشرفت كم شنوايي، بدتر مي گردد (16).
در حالي كه كم شنوايي محيطي، بسياري از مشكلات شنوايي افراد مسن را شرح مي دهد، در برخي مطالعات به افت مهارت هاي شناختي و اختلال در پردازش شنوايي مركزي نيز اشاره شده است. با اين حال، ميزان تاثير عوامل شناختي بر مشكلات درك گفتار موضوع بحث برانگيزي است (7). همچنين روشن نشده است كه آيا پيرگوشي يك پديده محيطي يا مركزي است (16،7).
بر اساس آمار، شیوع کم شنوایی قابل توجه در افراد بالای 65 سال 40 تا 45 درصد و در افراد بالای 70 سال حدود 83 درصد است (16). با این حال، علیرغم شیوع بالای کم شنوایی قابل توجه در این جمعیت، تنها 20 درصد سالمندان نیازمند سمعک، از این وسیله استفاده می کنند (17). در بین افراد دارای سمعک نیز در حدود 30 درصد آنها از عملکرد این وسیله ناراضیند، و تقریبا 16 افراد هرگز از آن استفاده نمی کنند (18). از سوی دیگر، وزوز و سرگیجه / گیجی از علایم شایع همراه بسیاری از کم شنوایی های حسی- عصبی از جمله پیرگوشی می باشند که ارزیابی و پی گیری مراحل درمانی آنها در سالمندان حایز اهمیت است.
در ایران مطالعه ای در دست نیست که سیر پیشرفت پیرگوشی و تاثیر سن بر آستانه های شنوایی و توانایی بازشناسی گفتار را مورد بررسی قرار داده باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی این عوامل روی 190 فرد با کم شنوایی وابسته به سن در محدوده سنی 30 تا 100 سال صورت گرفت و تاثیر سن و جنسیت بر یافته ها بررسی گردید.
روش پژوهش
مطالعه تحليلي حاضر از ارديبهشت ماه 1384 تا مهر ماه 1386 روي 190 بزرگسال (380 گوش) 30 تا 100 سال (کمترین سن 32 و بالاترین سن 96 سال) شامل 68/53 درصد مرد و 32/46 درصد زن مراجعه كننده به سه مركز ارزيابي شنوايي واقع در شهر تهران صورت گرفت. اين افراد كساني بودند كه به دليل احساس وجود نوعی اختلال شنوایی، براي بررسي وضعيت شنوايي خود مراجعه كرده بودند. با تكميل يك فرم تاريخچه گيري، از بين این مراجعين، افراد بدون هیچ گونه سابقه قبلي کاهش شنوايي اكتسابي يا مادرزادي، ابتلا به بيماري هاي ايجاد كننده كم شنوايي يا ضربه به سر، و عدم سابقه مصرف داروهاي مسموميت زاي گوش در بررسي شركت داده شدند. در برگه تاريخچه گيري راجع به اختلالات همراه با کم شنوایی شامل وزوز و سرگيجه/گيجي و همچنین سابقه استفاده از سمعك از افراد سوال مي شد. در شکل-1، میانگین سن افراد در 7 گروه سنی مورد بررسی نشان داده شده است. تعداد افراد مورد بررسی در گروه اول تا هفتم به تر تیب شامل 22، 34، 36، 28، 34، 28 و 8 نفر بود.
محل درج شکل-1(به گالری عکس مراجعه شود)
در بررسي حاضر برای ارزیابی شنوایی، انجام اديومتري تون- خالص (PTA)[3]، اندازه گیری امتیاز بازشناسي واژه (WDS)[4]، و اديومتري امپدانس (تمپانومتري و رفلكس صوتي) مد نظر بود. بدين منظور از دستگاه ادیومتر تشخیصی مدل MAICO MA 53برای انجام PTAو آزمایش بازشناسی واژه، و از دستگاه امپدانس تشخیصی مدل MAICO MI 26برای انجام ادیومتری امپدانس استفاده شد. اديومتري تون خالص در 6 فركانس اكتاوي شامل 250، 500، 1000، 2000، 4000 و 8000 هرتز با استفاده از گوشي هاي TDH-39و به روش صعودي انجام شد؛ و معیار کم شنوایی، آستانه شنوايي بيش از dB HL20 حداقل در يك فركانس اكتاوي در محدوده 250 تا 8000 هرتز بود (19). آزمايش بازشناسي واژه نیز در سطح راحت شنوايي و در شرايط تحت گوشي، با استفاده از فهرست هاي استاندارد 25 تايي از واژه هاي تك هجايي در زبان فارسي (20) انجام شد. پیش از شروع مطالعه با انجام کالیبراسیون از دقت عملکرد دستگاه ها اطمینان حاصل شد.
در مطالعه حاضر برای بررسی رابطه معنادار بین ثبت رفلکس های صوتی و میانگین آستانه های شنوایی (PTA) و همچنین بین ثبت رفلکس صوتی و سن از آزمون آماری همبستگی پیرسون استفاده شد. برای بررسی تفاوت معنادار بین زنان و مردان در متوسط افت شنوایی در 6 فرکانس اکتاوی مورد بررسی به تفکیک، از آزمون آماری تی مستقل؛ و برای بررسی تفاوت معنادار بین متوسط کاهش شنوایی در هر فرکانس بين گروه هاي سنی مورد بررسی، از آزمون آماری آنووای یک سویه و تحلیل توکی استفاده شد. همچنین برای بررسی اختلاف معنادار در میانگین آستانه های شنوایی یا PTA(متوسط آستانه های شنوایی در 3 فرکانس 1000، 2000 و 4000 هرتز)در دهه های سنی در کل افراد از آزمون آماری آنووای یک سویه استفاده گردید. برای بررسی تکرارپذیری یافته های به دست آمده نیز از آزمون آماری تی زوجی استفاده شد. تحلیل نتایج با استفاده از نرم افزار آماری SPSS.12در سطح معناداری 05/0 صورت گرفت.
نتایج
در افراد مورد بررسی، 3/76 درصد تمپانومتری نوع An، 3/15 درصد نوع Asو 4/8 درصد نوع Adمشاهده شد. رفلکس های صوتی در سه فرکانس 500، 1000، و 2000 هرتز به شکل همان سویی و دگرسویی در 0/52 درصد افراد مشاهده و در 0/48 درصد موارد مشاهده نگردید. بین ثبت رفلکس صوتی و میانگین آستانه های شنوایی (PTA) (036/0 = p، 586/0- = r) و همچنین بین ثبت رفلکس و افزایش سن (028/0 = p، 527/0- = r) رابطه معکوس معناداری وجود داشت.
در شکل-2 با نمایش میانگین آستانه های شنوایی در فرکانس های مورد بررسی، الگوی کم شنوایی و سیر پیشرفت آن به نسبت 7 دهه سنی مورد مطالعه نشان داده شده است. متوسط افت شنوايي در كليه فركانس هاي مورد بررسي در مردان نسبت به زنان بالاتر بود، و این اختلاف در دو فركانس (005/0 = p، 852/2 = t)4000 و (038/0 = p، 281/2 = t) 8000 هرتز معنادار به دست آمد (005/0 = p، 852/2 = t). در بررسی تفاوت معنادار بین گروه های سنی مورد بررسی در متوسط کم شنوایی، بین افت شنوایی در فرکانس های 250 (032/0 = p، 00/34 = F) و 500 (037/0 = p، 77/39 = F) هرتز در کلیه گروه های سنی، و بین کاهش آستانه شنوایی در فرکانس های 1000 (043/0 = p، 08/48 = F)، 2000 (041/0 = p، 22/59 = F) ، 4000 (034/0 = p، 75/35 = F) و 8000 (042/0 = p، 36/59 = F) هرتز در پنج گروه سنی آخر تفاوت معناداری وجود داشت (05/0>p).
محل درج شکل های 2 تا 5(به گالری عکس مراجعه شود)
در مطالعه حاضر، متوسط آستانه های تون خالص (PTA) در گروه سنی اول 90/11+- 36/26 دسی بل، گروه سنی دوم 66/11
64/27 دسی بل، گروه سنی سوم 10/1237/33 دسی بل، گروه سنی چهارم 90/1264/39 دسی بل، گروه سنی پنجم 71/1191/51 دسی بل، گروه سنی ششم 18/1142/56 دسی بل، و گروه سنی هفتم 26/1025/66 دسی بل به دست آمد که به افزایش PTAبه تناسب افزایش سن اشاره داشت. در تحلیل آماری بین میزان PTAدر گروه های سنی مختلف، تفاوت معناداری وجود داشت (005/0 = p، 51/61 = F).
در شکل-3، میانگین امتیاز بازشناسی واژه (WDS) به تفکیک گروه های سنی نشان داده شده است. همان طور که مشاهده می شود، WDSبا افزایش سن کاهش نشان داد و پایین ترین میزان آن مربوط به در دهه سنی 80-71 سال بود. قابل توجه است که بیش از نیمی از افراد با امتیاز بازشناسی واژه کمتر از 70 درصد در این گروه سنی قرار داشتند. در تحلیل آماری، بين گروه هاي سني مورد مطالعه در امتياز WDSتفاوت معناداري مشاهده شد (014/0 = p، 74/28 = F) كه اين اختلاف در هر یک از چهار گروه سني اول با سه گروه سني آخر، در دو گروه سني 5 و 6 با تمام گروه هاي سني به جز گروه 7، و در گروه سني آخر با 4 گروه سني اول معنادار بود. تحلیل نتایج آزمون- آزمون مجدد کوتاه مدت کلیه اندازه گیری های انجام شده، تفاوت معناداری را بین دو بار تکرار آزمایش ها نشان نداد (05/0<p).
محل درج شکل-6(به گالری عکس مراجعه شود)
در جدول-1، درصد (فراوانی) ابتلا به وزوز دایمی، سرگیجه، و همچنین میزان استفاده از سمعک در گروه های سنی مختلف آورده شده است. وزوز در 63/12 درصد و سرگیجه در 84/6 درصد از کل افراد مورد مطالعه وجود داشت؛ و در 31/3 درصد موارد، ابتلا به هر دوی آنها گزارش گردید. در 3 نفر (71/10 درصد) از افراد دهه سنی 70-61 سال و 5 نفر (70/14) از افراد دهه سنی 80-71 سال، یعنی در کل در 8 نفر (21/4 درصد) از افراد مورد بررسی، استفاده قبلی از سمعک یک گوشی با میانگین مدت زمان استفاده 85/00/3 سال (دامنه 2 تا 4 سال) گزارش گردید.
محل درج جدول-1(به گالری عکس مراجعه شود)
بحث
پيرگوشي نوعي كم شنوايي دو طرفه است كه با افزايش سن از فركانس هاي پايين به سمت فركانس هاي بالا پيشرفت مي كند. با اين حال، در پيرگوشي روند افت شنوايي خطي نبوده و بسيار متغير است (21، 5-2). مطالعات همه گير شناسي نشان داده است كه كاهش حساسيت شنوايي در مردان در سنين بالاي 20 تا 30 سال و در زنان در سن بالاي 50 سال شتاب مي گيرد (23،22،18). در مطالعه حاضر، افزايش افت آستانه هاي شنوايي با بالا رفتن سن در تمام فركانس هاي مورد ارزيابي به تفكيك و همچنين در تحليل نتايج بر اساس PTAمشهود بود. عدم مشاهده رفلکس های صوتی با افزایش PTAو همچنین افزایش سن نیز به همین امر اشاره داشت.
ارزيابي شنوايي در كليه افراد مورد بررسي، كم شنوايي حسي- عصبي نزولي و افزايش میزان کم شنوایی از فركانس هاي پايين به سمت فركانس هاي بالا را نشان داد. در مقايسه آستانه هاي شنوايي دو جنس، ميانگين کاهش شنوايي در مردان نسبت به زنان در هر 6 فركانس اكتاوي، بالاتر بود و میزان اين اختلاف در فركانس هاي بالا (4000 و 8000 هرتز) چشمگیر بود. در مطالعات قبلي نيز به آستانه هاي شنوايي ضعيف تر مردان نسبت به زنان در فركانس هاي بالا اشاره شده است و ذكر شده كه در اين محدوده فركانسي، افت شنوايي در زنان نسبت به مردان تدريجي تر است (24،23).
بروز مشكلات درك گفتار با افزايش سن احتمالا از علل مختلفي ناشي مي شود. زيرا با افزايش سن، تغييرات ساختاري و فيزيولوژيك بسياري از حلزون تا قشر مغز روي مي دهد (12). اين تغييرات فيزيولوژيك بر نحوه رمزگرداني ويژگي هاي فركانسي و زماني صوت در دستگاه شنوايي محيطي و مركزی تاثير مي گذارد (25). در مطالعه حاضر، امتياز بازشناسي واژه هاي تك هجايي در سكوت با افزايش سن كاهش نشان داد كه به ويژه در گروه سني 80-71 سال مشهود بود. مشاهده بیش از نیمی از افراد با WDSکمتر از 70 درصد در این گروه سنی می تواند در کسب این نتیجه موثر باشد. از سوي ديگر، عمده فركانس هاي موثر در وضوح و درك گفتار در محدوده بالاي فركانس هاي اديومتري مي باشند كه در پيرگوشي، كم شنوايي، بیشتر در این محدوده فرکانسی روي داده و توانايي ارتباطي فرد را تحت تاثير قرار مي دهد (28-26).
بر اساس تعریف انجمن استانداردهای ملی ایلات متحده آمریکا (1969، ANSI[5]) "وزوز، احساس صوت بدون وجود تحریک خارجی است". عوامل متعددی در ایجاد وزوز نقش دارند که از آن جمله می توان به قرار گرفتن در معرض نویز، ضربه به سر، برخی آسیب های گوش، مشکلات پزشکی، تاثیر داروهای مسمومیت زای گوش و پیرگوشی اشاره نمود. در پيرگوشي با توجه به انواع آن و احتمال آسيب حلزون و مسيرهاي عصبي، علل مختلفی براي بروز وزوز انتظار مي رود. مطالعات نشان داده است که در حدود 30-6 درصد بزرگسالان، وزوز دایم را تجربه می کنند (29). در مطالعه مرکز ملی سلامت ایالات متحده در بررسی شیوع وزوز در کل جمعیت در سال 1996 میلادی، میزان شیوع آن در جامعه 3 درصد و در افراد بالای 65 سال 9 درصد گزارش گردید (30). در مطالعه حاضر در 63/12 درصد افراد مورد بررسي، وزوز مداوم در يك يا هر دو گوش گزارش گرديد. با توجه به اين كه وزوز آزاردهنده يكي از عواملي است كه كيفيت زندگي فرد را به شدت تحت تاثير قرار مي دهد، انجام مطالعات بيشتر با هدف شناخت علل وزوز و رويكردهاي درماني موثر در تخفيف يا بهبود آن در بزرگسالان و سالمندان، از موضوعات مهم و به روز در حوزه پژوهش هاي سالمندي و اختلالات گوش محسوب مي شود.
با وجود تاثيرات رواني وزوز و مشكلات ارتباطي ناشي از كم شنوايي، تنها 21/4 درصد از كل افراد كم شنواي مطالعه حاضر در محدوده سنی 61 تا 80 سال از سمعك استفاده مي كردند. در مطالعه وسیع موسیسکی[6] و همکارانش (24) نیز استفاده از سمعک تنها در 10 درصد سالمندان با کم شنوایی قابل ملاحظه گزارش گردید. با توجه به فنآوري پيشرفته سمعك هاي ديجيتالي امروزي، تردیدی نیست که تجویز و تنظیم سمعك مناسب می تواند در بهبود شرايط روحي و كيفيت ارتباطي افراد در این سنین، نقش عمده اي داشته باشد.
از سوي ديگر، سرگیجه و زمین خوردن (افتادن) دو مشکل دیگری است که غالبا در سالمندان گزارش می شود (31). بر اساس مطالعات، احتمال زمین خوردن با بالا رفتن سن، افزایش می یابد به طوری که فراوانی وقوع آن در افراد محدوده سنی 69-65 سال، 79-75 سال و 84-80 سال به ترتیب 22، 31 و 40 درصد گزارش شده است. در حدود یک سوم علل زمین خوردن در سالمندان ناشی از سرگیجه/ گیجی می باشد (32). در مطالعه حاضر در 84/6 درصداز افراد در محدوده سني 61 تا 80 سال، علايم سرگيجه وجود داشت كه نيازمند بررسي و مطالعه از جنبه نوع اختلال و توصيه روش هاي درماني مناسب است. زیرا این اختلال با ایجاد ترس از سقوط، کیفیت زندگی سالمندان را بسیار تحت تاثیر قرار می دهد. به طوری که در یک مطالعه، تاثیر سرگیجه بر محدود کردن فعالیت های روزمره به دلیل ترس از سقوط در بیش از نیمی از سالمندان و تنها در 3 درصد از افراد هم سن گروه شاهد گزارش گردید (33). با این حال، در سالمندان غالبا علل بروز سرگیجه/ گیجی قابل شناسایی و درمان است (34).
نتیجه گیری
حساسیت شنوایی به تدریج و به طور پیشرونده با بالا رفتن سن، کاهش می بابد. با وجود این توافق عمومی که پیرگوشی نتیجه آسیب فیزیولوژیک ناشی از سن و تاثیر عوامل دیگری چون نویز محیط، مصرف داروهای مسمومیت زای گوش، ابتلا به بیماری و غیره بر دستگاه شنوایی است، در مطالعه حاضر سعی شد با پرسش از افراد و شناسایی عوامل درونی و بیرونی تاثیرگذار بر سلامت شنوایی، این عوامل تحت کنترل قرار گیرد. مطالعه حاضر تاثیر سن بر آستانه های شنوایی و کاهش قابل ملاحظه آستانه های شنوایی در دهه های سنی متوالی، و افت بیشتر آستانه ها در مردان نسبت به زنان به ویژه در فرکانس های بالا را نشان داد که با نتایج مطالعات قبلی در این زمینه همخوانی داشت. با توجه به تاثیر کم شنوایی و برخی اختلالات همراه آن به ویژه وزوز و سرگیجه/گیجی بر توانایی ارتباطی و کیفیت زندگی افراد، و نظر به شیوع بالای نقص شنوایی نسبت به سایر اختلالات در سالمندان، سرمایه گذاری علمی و اجرایی منسجم و پایداری جهت شناسایی و درمان کم شنوایی و اختلالات همراه آن در این جمعیت احساس می شود.
فهرست منابع
1. Schuknecht HF. Pathology of the Ear. 2nd ed. Philadelphia: Lea & Febiger, 1993.
2. Mazelova J, Popelar J, Syka J. Auditory function in presbycusis: peripheral vs central changes. Exp Gerrontol 2003; 38 (1-2): 87-94.
3. Gates GA., Cooper JC. Incidence of hearing decline in the elderly.Acta Otolaryngol 1991; 111 (2): 2408.
4. Gates GA., Cooper JC Jr, Kannel WB, Miller NJ. Hearing inthe elderly: the Framingham cohort, 19831985. Part I. Basicaudiometric test results. Ear Hear 1990; 11 (4): 24756.
5. Takeda S, Morioka I, Miyashita K, Okumura A, Yoshida Y,Matsumoto K. Age variation in the upper limit of hearing.Appl Physiol 1992; 65: 4038.
6. Staecker H. Introduction to Geriatric otolaryngology. In: Calhoun KH, Eibling DE. Geriatric Otolaryngology. New York: Taylor & Francis Group. 2006. pp. 25-31.
7. Busis SN. Presbucusis. In: Calhoun KH, Eibling DE. Geriatric Otolaryngology. New York: Taylor & Francis Group. 2006. pp. 77-90.
8. Gratton MA, Vazquez AE. Age-related hearing loss: current research. Curr Opin Otolaryngol Head Neck Surg 2003; 11 (5): 367-71.
9. Yueh B, Shapiro N, MacLean CH, Shekelle PG. Screening and management of adult hearing loss in primary care. JAMA 2003; 289 (15): 1976-84.
10. Bogardus ST Jr, Yueh B, Shekelle PG. Screening and management of adult hearing loss in primary care. JAMA 2003; 289 (15): 1986-90.
11. Cruickshanks KJ, Tweed TS, Wiley TL. The 5-year incidence and progression of hearing loss. Arch Otolaryngol Head Neck Surg 2003; 129 (10): 1041-6.
12. Willott JF, Chisolm TH, Lister JJ. Modulation of presbycusis: current status and future directions. Audiolo Neurootol 2001; 6 (5): 231-9.
13. Gates GA, Cobb JL, D'Agostino RB, Wolf PA. The relation of hearing in the elderly to the presence of cardiovascular disease and cardiovascular risk factors. Arch Otolaryngol Head Neck Surg 1993; 119: 156-61.
14. Van Rooij JCGM, Plomp R. Auditive and cognitive factors in speech perception by elderly listeners. II: Multivariate analyses. J Acoust Soc Am 1990 (2); 88: 261124.
15. Pichora-Fuller MK, Souza PE. Effects of aging on auditory processing of speech. Int J Audiol 2003; 42 (Suppl 2): 2S11-S16.
16. Mazelova J, Popelar J, Syka J. Auditory function in presbycusis: peripheral vs central changes. Exp Gerontol 2003; 38 (1-2): 87-94.
17. Kochkin S, MarkTrak VI. "Baby Boomets" spur growth in potential market, but penetration rate declines. Hear J 1999; 52 (1): 33-48.
18. Kochkin S, MarkTrak VI. "Why my hearing aids are in the drawer: the consumers' perspective. Hear J Rev 2000; 53 (2); 34-42.
19. Harrell RW. Pure tone evaluation. In: Katz J, Burkard RF, Medwestsky L, editors. Handbook of clinical audiology. Fifth edition. Lippincott Williams & Wilkins. 2002, pp: 71-95.
20. مصلح، محمد.، مدرسی، یحیی.، طاهایی، سید علی اکبر. ساخت و استاندارد فهرست واژه های تک هجایی در افراد بزرگسال فارسی زبان. پایان نامه کارشناسی ارشد. دانشکده علوم توانبخشی. دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی تهران. 1378.
21. Weinstein BE. Geriatric Audiology. New York: Thieme Medical Publisher Inc. 2000. pp. 65-80.
22. Liu XZ, Yan D. Ageing and hearing loss. J Pathology 2007; 211 (2): 188-97.
23. Cruickshanks KJ, Wiley TL, Tweed TS, Klein BE, Klein R,Mares-Perlman JA, et al. Prevalence of hearing loss in older adults in Beaver Dam, Wisconsin. The Epidemiologyof Hearing Loss Study. Am J Epidem 1998; 148: 87986.
24. Moscicki EK, Elkins EF, Baum HM, McNamara PM. Hearingloss in the elderly: an epidemiologic study of theFramingham Heart Study Cohort. Ear Hear 1985; 6 (4):18490.
25. Gordon-Salant S. Hearing loss and aging: new research findings and clinical implications. JRRD. 2005; 42 (42): 9-24.
26. Tremblay k, Ross B. Effects if age and age-related hearing loss on the brain. J Commun Disord 2007; 40 (4): 305-12.
27. Pichora-Fuller MK., Schneider BA., Benson NJ, Hamstra SJ, Storzer E. Effect of age ondetection of gaps in speech and non-speech markers varying in duration and spectral symmetry. JAcoust Soc Am 2006; 119 (6): 114355.
28. Strickland EA, Viemeister NF, Van Tasell DJ, Preminger JE. Is useful speech information carried by fibers with high frequencies? J Acoust Soc Am 1994; 95 (1): 497501.
29. جعفری، زهرا. درمان وزوز به روش بازآموزی: اجرای الگوی نوروفیزیولوژیک. انتشارات دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، 1386. صفحه: 19-18، 3.
30. Parnes SM. Tinnitus in the elderly patients.In: Calhoun KH, Eibling DE. Geriatric Otolaryngology. New York: Taylor & Francis Group. 2006. pp. 91-100.
31. Dewane JA. Dealing with dizziness and disequilibrium in older patients: a clinical approach. Top Geriatr Rehabil 1995; 11: 30-8.
32. Custon TM. Falls in the elderly. Am Fam Physician 2004; 49: 149-56.
33. Burker EJ, Wong H, Sloane PD, Mattingly D, Preisser J, Nitchell CM. Fear of falling in Dizzy and nondizzy elderly. Psychol Aging 1995; 10 (1): 104-10.
34. Eibling EE. Dizziness in the elderly patients.In: Calhoun KH, Eibling DE. Geriatric Otolaryngology. New York: Taylor & Francis Group. 2006. pp. 147-53.
1- American National Standard Institute
آدرس مطب : تهران ،انتهای خیابان امام خمینی سپه غربی نرسیده به بزرگراه یادگار امام خمینی ،پلاک 1386
تلفن : 66845959 - 021
