دکتر سعید ملایری

عوارض شایع در ارتباط بین بیمار و پزشک با ظهور ویروس کرونا بیش از پیش تشدید شده است.

بلوکه شدن گفتار توسط ماسک های پزشکی ، یک موضوع بسیار مهم به ویژه در دروان شیوع کویید۱۹ تبدیل شده است.

” داده ها نشان می دهد که هر کدام از ماسک های استفاده شده در این مطالعه به عنوان یک فیلتر پایین گذر عمل کرده و فرکانس های بالا ( Hz2000-7000) در گفتار استفاده کننده از ماسک، حدود ۳ تا ۴ دسی بل در ماسک های ساده ی پزشکی و حدود ۱۲ دسی بل در ماسک های N95 تضعیف می شوند. این بدین معناست که کیفیت گفتار کاهش یافته و در حضور نویز های محیطی و فقدان نشانه های دیداری ( حرکات لب ها و صورت) درک گفتار برای بسیاری از بیمارن کم شنوا عملا نا ممکن می شود.”

در مدت کوتاهی بیمارستان ها، اورژانس ها و بخش مراقبت های ویژه پر از سالمندانی شده اند که به ویروس کرونا مبتلا شده اند. بسیاری از افراد کم شنوایی که به ویروس مبتلا شده اند، هیچ فرد همراهی از خانواده خود ندارند، سست و نحیف شده اند، از مشکلات حاد مختلف رنج می برند و معمولا دستگاه کمک شنوایی ندارند. تخمین ها نشان می دهد که در بالاترین گروه سنی، یعنی بالای ۸۰ سال آمار مرگ و میر ناشی از عفونت بین ۸% تا ۳۸% است و داده های جمع آوری شده بر اساس جنسیت نشان می دهد مردان سالمند در مقایسه با زنان سالمند توانایی بالاتری در غلبه به بیماری دارند.

همه ی ما می دانیم که یکی از اساسی ترین اصول امنیت و کیفیت خدمات درمانی ارتباط موثر با بیمار می باشد که به بیماران اجازه می دهد در روند درمان خود مشارکت فعال داشته باشند. برای اینکه ارتباط موثر باشد باید به روش مناسب سن بیمار، درک و توانایی های ارتباطی او صورت گیرد. علاوه بر این ها، اطلاعات پزشکی که تهیه می شوند باید کامل، دقیق، زمانبندی شده، غیر مبهم بوده و بیمار بتواند آن ها را متوجه شود. ثابت شده است که وقتی بیماران بتوانند کادر درمان را به خوبی بشنوند، تحمل بیشتری دارند و تمایل بیشتری برای دنبال کردن توصیه های پزشک خود نشان می دهند.

از آنجایی که فاکتور های اجتماعی، روانشناختی و محیطی نیز درک گفتار به ویژه در محیط بیمارستانی را تحت تاثیر قرار می دهند، سالمندان بیشتر از همه در وضعیت جدیدی که ایجاد شده است آسیب پذیرند. در این شرایط بیمارستان ها یکی از پر استرس ترین محیط های شنوایی هستند. این محیط ها جدید، غیر قابل پیش بینی، تهدیدآمیز و نیازمند مهارت هایی برای تطبیق و سازگاری هستند. علاوه بر این، الان خدمات درمانی در شرایط بسیار پر سر و صدا و حواس پرت کننده ی ناشی از آژیر های متعدد و مکالمات بین بیماران و کادر درمان، ارائه می شود.

هم چنین تقلای افراد کم شنوا برای درک گفتار، با وجود ماسک هایی که برای جلوگیری از شیوع ویروس ضروری هستند، تشدید شده است. این ماسک ها دو مشکل اساسی برای افراد کم شنوا ایجاد می کنند: ۱٫ بیمار نمی تواند از طریق لب خوانی هیچ نشانه ای دریافت کند ۲٫ صدای کادر درمانی به علت استفاده از ماسک ضعیف شده و دچار اعوجاع می شود. در این مطالعه به مشکل دوم می پردازیم.

ماسک های پزشکی چگونه پیام گفتاری را تحت تاثیر قرار می دهند؟

ما تصمیم گرفتیم تغییرات بالقوه شدت صدا، بر درک گفتار شنونده را در سطح شدتی که توسط کادر درمان ارائه می شود، بررسی کنیم. در یک آزمایشگاه ، صدا ها با ماسک های مختلف ارائه و از طریق یک میکروفون در فاصله ی دو متری دریافت شد.

شکل ۱ انواع ماسک های استفاده شده در مطالعه

شکل ۲ خلاصه ی اندازه گیری های انجام شده. فقط تفاوت بین خط سبز و بقیه حائز اهمیت است

یافته های ما از این آزمایش دور از انتظار نبوده ولی مایوس کننده است. داده ها نشان می دهند که هر ماسک به عنوان یک فیلتر پایین گذر(Low-pas) عمل کرده و فرکانس های بالای گفتار استفاده کننده از ماسک را تضعیف می کند. این میزان کاهش شدت در ماسک های ساده ی پزشکی ۳ تا ۴ دسی بل و در ماسک های N95 در حدود ۱۲ دسی بل می باشد.

به طور خلاصه کاهش کیفیت گفتار، به همراه سر و صدای محیطی، بازآوایی و نبود نشانه های بینایی، گفتار را برای کم شنوایان نامفهوم می کند.

توصیه هایی به کادردرمان و پرستاران

نکات ارائه شده نکاتی عمومی و همگانی هستند که برای ارتباط، ضروری به نظر می رسند. این نکات را با بیماران و همکاران خود به اشتراک بگذارید. به بیمارانی که مبتلا به کم شنوایی بوده و از سمعک یا دستگاه های کمک شنوایی استفاده نمی کنند، نیز توصیه می کنیم در اولین فرصت ممکن از سمعک یا سایر راه های کمک شنوایی استفاده کنند.

آرام تر ( نه آهسته تر) صحبت کنید.

سر و صدای محیط را کاهش داده و توجه بیمار را جلب کنید.

از بیمار بپرسید که چگونه می خواهد با ارتباط برقرار شود.

مطمئن شوید افراد سمعکی، از سمعک خود استفاده می کنند.

از یک آمپلی فایر شنوایی پرتابل استفاده کنید.

وقتی جمله ای را متوجه نشدند، دوباره تکرار کنید.

هنگام صحبت، اصل نوبت گیری را رعایت کنید(حرف یکدیگر را قطع نکنید).

با فریاد صحبت نکنید و کلمات خود را به صورت اغراق آمیز بیان نکنید.

در حین راه رفتن حرف نزنید.

و در پایان به جمله ای از هلن کلر اشاره می کنیم که ” ما به تنهایی کارهایی کوچکی می توانیم انجام دهیم ولی باهمدیگر،کار های بزرگ”.

منبع: گروه علمی موسسه دانش بنیان نیوشا